Shqiptarët (shqiptarë) janë definuar si një grup etnik i lindur në Shqipëri dhe në vendet fqinje. Termi përdoret ndonjëherë edhe për t'iu referuar shtetasve të Republikës së Shqipërisë. Shqiptarët etnikë flasin gjuhën shqipe dhe më shumë se gjysma e shqiptarëve etnikë jetojnë në Shqipëri dhe Kosovë. Një popullsi e madhe shqiptare jeton në Republikën e Maqedonisë, me popullsi më të vogël shqiptare të vendosur në Serbi dhe Mal të Zi. Shqiptarët prodhuan figura të shquara si Skënderbeu, udhëheqësi i rezistencës mesjetare shqiptare ndaj pushtimit osman dhe të tjerëve gjatë Zgjimit Kombëtar Shqiptar që kërkonte vetëvendosje.
Pas pushtimit osman të Ballkanit në shekullin e 15-të, shumica e shqiptarëve u kthyen në Islam. Shqiptarët muslimanë morën pozicione të rëndësishme në Perandorinë Osmane dhe ishin shtyllat kryesore të politikës së Otomane në Ballkan. Shqipëria fitoi pavarësinë e saj në 1912 dhe midis 1945 dhe 1992, shqiptarët jetonin nën një regjim shtypës komunist. Shqiptarët brenda Jugosllavisë i janë nënshtruar periudhave të diskriminimit dhe vetëvendosjes eventuale që përfundoi me shpërbërjen e atij shteti në fillim të viteve 1990, duke kulminuar me shqiptarët që jetonin në vende të reja dhe në Kosovë. Jashtë Ballkanit jugor perëndimor të vendit ku tradicionalisht janë vendosur shqiptarët, popullatat shqiptare gjatë rrjedhës së historisë kanë formuar komunitete të reja që kontribuojnë në jetën kulturore, ekonomike, shoqërore dhe politike të popullatave dhe vendeve të tyre pritëse, ndërkohë që edhe herë asimilojnë.
Midis shekujve 11 dhe 18, një numër i konsiderueshëm i shqiptarëve u shpërngulën nga zona e Shqipërisë bashkëkohore për t'i shpëtuar vështirësive të ndryshme socio-politike dhe / ose pushtimin osman. Një popullatë që u bë arvanitase u vendos në Greqinë jugore, të cilët duke filluar nga shekulli i 16-të, megjithëse kryesisht gjatë shekullit të 19-të, asimiluan dhe sot identifikohen si grekë. Një popullatë tjetër, që u bë Arbëreshë u vendos në Italinë jugore dhe formoi diasporën më të vjetër të vazhdueshme shqiptare që prodhonte figura me ndikim dhe shumë të shquar. Popullata më të vogla që datojnë nga migrimet gjatë shekullit të 18-të janë të vendosura në bregdetin dalmat të Kroacisë dhe komunitetet e shpërndara në të gjithë Ukrainën jugore.
Diaspora shqiptare ekziston gjithashtu në një numër vendesh të tjera. Më e madhe prej tyre është e vendosur në Turqi. Ajo u formua gjatë epokës osmane nëpërmjet migrimit ekonomik dhe viteve të hershme të republikës turke përmes migrimit për shkak të diskriminimit shoqëror dhe dhunës të përjetuar nga shqiptarët në vendet e Ballkanit. Për shkak të trashëgimisë osmane, në Egjipt dhe Levant, në veçanti Siria ekzistojnë edhe popullata më të vogla të shqiptarëve. Në vendet perëndimore ekziston një popullsi e madhe dhe me influencë shqiptare në Shtetet e Bashkuara të formuara nga emigrimi i vazhdueshëm që daton në shekullin e 19-të. Popullata të tjera shqiptare për shkak të emigrimit në mes të shekujve 19 dhe 21 janë të vendosura në Australi, Zelandë të Re, Kanada, Gjermani, Belgjikë, Mbretërinë e Bashkuar, Francë, Suedi, Zvicër, Slloveni, Kroaci, Slloveni, Itali, Finlandë, Danimarkë, Norvegji, Austri , Holandë, Bullgari, Greqi dhe Rumani.
